Ay düþünce derine siyah çökmek üzere Perdeleri kapanýr geceden daha gece Okyanuslar aldanýr, geleni sanýr cemre Davetsiz çökünce gam, sürura kalýr gebe. Zemherinin nefesi üfler saç tellerime Günahým gibi yaðar yýldýzlar ellerime.
Uzletin nidalarý saðýrlarla söyleþir Gözlerimden akan yaþ, iftirakla eyleþir.
Gönlümün sen yanýnýn, çivisi pas tutmuþken Hasretlerim nöbette inzibat eri gibi Harman gözlü sevdamda hasadý kurutmuþken Küllerin alazlanýr gözümün feri gibi Nabzýmýn her vuruþu yüreðimde bir rahne Tabipler otayamaz oynadýðým son sahne.
Çare deðil dilimle ismini zikretmemek Devrik cümlelerimle geceyi titretmemek.
Gölgeden düþlerime suretin gibi taptým Karanlýk kollarýný gönlüme vuslat saydým Iraklarýn zulmünü soluma yaký yaptým Teninin kokusunda tek tek gülleri saydým. Ayrýlýk membasýný,al kadehinden içtim. Bir vefasýz ömürden sadece elem biçtim.