Þu gönlümün yarasýný tabipler de bilmiyor Deðmeyin yarama el vurunca dem gidiyor Yaram Muhammet yarasý gayrisi beni eðlemiyor Her gönül’ün derdi baþka benimkisi güle düþtü
Gecelerde nur çehresi gündüzlerde gül çevresi Ýlahi aþký gönlümün tek neþe’si Baþka yâr’i istemem ki
Eþim dostum arkadaþým Olmasýn fanilikte can yoldaþým Ne malým ne de mülküm Efendim benim tek ülküm
Kalem yazsýn onu kelâm can bulsun Gözlerimden akan hüzün Þiirlerde hayat bulsun Gönlüm nur sözleriyle teselli olsun
//Gönül sana meftun gözler sana hasret, gönlüm güllerle teselli gözlerim rüyalarla gülsün//