Öfkemden,
Avuçlarýmý sýkýyordum,
Kanamasýn diye avuçlarýma,
Beyaz bulut parçalarý doldurmuþtum,
Nefretinizden olsa gerek biraz kirlenmiþti,
Oysa ben onlarý gökten almýþtým.
Rüzgâr sessiz esmiþti,
Ilgaz’ýn yüce daðýndan,
Hala kar vardý Ilgaz’ýn doruklarýnda,
Nefesim harlýydý,
Sesim ölüm kusuyordu,
Fakat inadýna memleket kokuyordu,
Ciðerim Anadolu doluydu,
Yine yalnýzdým bu Nisan akþamýnda.
Umutlarým bir emanetçi dükkânýndaki,
Raflarda tozlanmýþtý.
Kim bilir beklide unutmuþtum,
Hoþ istesem de alamazdým.
Makbuzu kaybolmuþtu,
Belkide atmýþtý insan posasýnýn biri,
Kýrmýzý kamyonetin arka kasasýna.
Ýnsanlýðýna sürgün Çankýrý sabahýnda.
Düþlerim ölüm olmuþ,
Kefen artýk belediye önünde satýlýyordu,
Bedenim çýplak gözümden yaþlar akmýyordu,
Korkmadan gülüyordum yaþattýðýnýz hayata,
Güneþ tepelerin arkasýndan akþam kýzýllýðýyla batsada,
Umutlu düþlerimi doðmayacak sabahlara sakladým.
Güneþ yarýn sabah yeniden doðacak,
Kim bilir,
Arkasýndan ýlýk bir bahar yaðmuru yaðacak,
Ruhumu hoyratça ýslatacak,
Bedenim teneþirde gibi tertemiz yýkayacak,
Ve benim gözlerimde gökkuþaðý yeniden çýkacak.
Ýnan ki uyanacak kurumuþ aðaçlar,
Fýrtýnanýn kýrdýðý kuru dallarda bile,
Taze baharlar dolaþacak,
Güller tomurcuklanacak,
Rengârenk çiçekler açacak,
Her yerde buram buram insanlýk kokacak.
Ve sen hala ölmemiþsen,
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.