Ve
Sevda Çağı…
Yarsa da baðrýmý hasret býçaðý,
Sevdayý yaradan sayasým gelmez…
Hep sürsün isterim bu rüya çaðý,
Bir saniye bile ayasým gelmez…
Vuslatta tutuklu kaldý sabahým,
Lütuf umar senden feryadým, ahým.
Kalmadý inan ki zerre iþtahým,
Bir kaþýk aþýmý yiyesim gelmez…
Her bir bakýþýndan bin haz saçýlýr,
Böyle bir esrardan nasýl kaçýlýr.
Seni gördüðümde dilim açýlýr,
Baþkasýna tek söz diyesim gelmez…
Sensiz akan zaman kurþundan aðýr,
Yýllarýn altýnda toz oldu baðýr.
Ellerin sözüne kulaðým saðýr,
Bir kelime bile duyasým gelmez…
Biter mi dünyanýn derdi, kederi,
Bir nefes sevgiyi geçmez ederi.
Seyreder dururuz; ileri-geri,
Sensiz bu tempoya uyasým gelmez…
Sensiz hayat artýk taþýmaz mana,
Dinmez susuzluðum dalsam ummana.
Yayýlmýþ hayalin her yer, her ana,
Yerine hiçbir þey koyasým gelmez…
Sen özlemin, aþkýn en hoþ adýsýn,
Sen, deli gönlümün tek inadýsýn.
Sen, sevda denilen hissin tadýsýn,
Bitecek sanýrým doyasým gelmez…
Sevda en samimi, en kalbi akit,
Alamaz yerini ne mal, ne nakit.
Ermeden Rabbimin biçtiði vakit,
Ettiðim kavilden cayasým gelmez…
Eskilerden geri hani ne kalmýþ,
Gidenler yanýna bir þey mi almýþ.
Dense de aþk yalan, vuslat masalmýþ,
Hayali gerçekten soyasým gelmez…
Veli BOSTANCI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.