solgun sevinçler baharýnda aðlaþýr,küçümen yürekleri...
sizler!
yürüyen ölüler
süslerken bedenlerinizi rengarenk giysilerle
unuttunuz topraðý tahtayý
kör kuyuda hürriyet arayan siyah baþlý çýyaný…
daralýrken gözlerinizde gökyüzü
bulutlarý aðlattýnýz külli zifti hýçkýrýklarla
zülüfünü doladýnýz yâr telinden damlayla
teninden soydunuz sevdayý,
bir izmarite basar gibi bastýnýz
durmadan acemi umutlar kanatlandýrdýnýz
göçmen kuþlarýn al kanlarý damlarken usul sesli
sessizce gülüp geçti aykýrý düþleriniz…
umudun inceldiði yerden konuþtunuz hep
hep koþuþturdunuz gecenin koynunda
soðuk duvarlarda güvensiz gölgeler büyüttünüz
dokunmadan bir gülün al tenine
koparmayý öðrettiniz
kinlenip dikenine…
uzun kederler edindiniz
karmaþa saatlerinizde
aþklara meydan okudunuz
ayrýlýðý yorarken þehvet odalarýnda…
sýðýrcýk serçelerini
aðlattýnýz durmadan
buðulanan gözlerinizden akarken biçarelik
yol hikayelerine karýþtýnýz
kerpiç evlerden göç ederken içiniz
dýþýnýza taþ giysiler giydiniz…
öteki’leriniz oldu hep kendinizden önce
katliamlarý alkýþlarken
çözüp dilinizin düðümünü açlýðý ayýpladýnýz
kim vurduya giderken vicdanýnýz
gýkýnýzý yudumladýnýz…
ýþýklarý kapadýnýz ha bire
sobelerken çocuklarýn masum tebessümlerini
gölgenizi unuttunuz göz uçlarýnda
ölümü savururken kanlý sözcükleriniz
lekesiz düþlerini görmediniz
çemberler çizdiniz
týrnaklarýný yiyen çocuklarýn o minik adýmlarýna
ay yüreklerine batmýþtý oysa
görmediniz
göremediniz….