Neydi yaþamak zorunda kaldýðýmýz?
Hayat denilen þey neydi?
Üzerimize biçilen kaftanlardan ibaret yaþantýmýzda
Bizlere düþen neydi,neydi payýmýz?
Kahrolasý bir çaresizliðe itilmedik mi yýllar boyu?
Her defasýnda sabýr demedik mi?
Bunda da bir hayýr vardýr deyip,geçiþtirmedik mi?
Neydi payýmýza düþen,neydi zorunlu soluk almamýza sebep?
Birþeyler için gelmiþtik elbet dünyaya
Bir amacýmýz olmalýydý deðil mi?
Hayat denilen zindanda,mutluluk oyunlarý oynamadýk mý?
Çareler arasýnda çaresiz kalmadýk mý bir ömür?
Söyleyin,Allah aþkýna söyleyin..
Neydi benim payýma düþen,neyin cezasýný çekiyordum ben?
Sevda denilen kahrolasý duygu karmaþasýnda
Birbiri ardýna kazýk yemedim mi?
Kime yar dedimse,sýrtýmda hançeri vardý
Tutmak istedikçe ellerini,ellerim hep boþ kalmadý mý?
Neydi benim payýma düþen,ben neyin hesabýný ödüyordum bilmeden?
Kupkuru bir yalnýzlýktan öteye gitmedi benliðim
Her defasýnda bunda da bir hayýr var dedim...
Avuttum kendi kendimi,oysa benim kaderim baþtan belliydi
Kaybetmek alnýma yazýlmýþtý benim ve hiç bir silgi bunu silemezdi..
Bu gerçeði deðiþtiremeyeceðime göre,benim dünyada olma sebebim neydi?
Yaþamak aðrýsý aþýlmýþtý boynuma sorgusuz sualsiz
Ol dedi ve oldurdu beni,seçme þansým olmadan
Gözlerimi hiç bilmediðim insanlarýn içinde açmýþtým
Ve hayat deniyordu adýna,yaþamak zorunda býrakýlmýþtým...
Bu sözler isyana götürür adamý,sözlerini iþitir gibiyim...
Bu satýrý okuyan bir çok insan isyan ettiðimi sanacak..
Oysa bu isyan deðil,yürekten yükselen sesleniþ...
Çaresizliðimizin en büyük ispatý...
Sevgiler geldi geçti ömrümden
Ýsmini bilmediðim bir çok insan hayatýmýn bir köþesinde yerini aldý..
Dost oldu kiminin adý,kimi de en büyük düþmaným rolünü aldý...
Hayat toz pembe deðildi elbet,hem iyiler hem de kötüler vardý...
Tutarsýz ve üstelikte anlamsýz bir sürü zaman akýp gitti
Ben beni anlamaya baþladýðýmda,ömür yarýya gelivermiþti
Týpký þairin dediði gibi,yaþ otuzbeþ yolun yarýsý...
Bende yolu yarýlamýþtým iþte,otuzbeþe ne kaldý...?
Þimdi bakýyorumda,insanlar ne kadarda anlamsýz þeyler için çabalýyor
Dünya malýna öylesine kapýlmýþlarki,özlerini unutmuþlar adeta...
Oysa buraya gelme amacýmýz baþtan belli deðil miydi bizim?
Kul olacak,kulluk edecek ve sýnavý geçmeye çalýþacaktýk deðil mi?
Kim farkýnda ki ömrünün büyük kýsmýný kaybettiðinin?
Akýp giden zamanýn þaþasýna kaptýrmaktan öteye gittik mi sanki?
Hepimiz ayný hataya,üstelikte binlerce kez düþtük
Bin kere düþtükte,bir kere farkýna varamadýk deðil mi?
Ne hacet ki sözlere sýðmayacak kadar çok yanýldýk
Ne yazýk ki biz bizi anladýðýmýzda,varolmaya çok geç kalmýþ olmayacak mýyýz?
Geçti bolunun pazarý, kaybettik; biz bizi yitirdik...
Þimdi hiç bir anlamý kalmadý,boþa harcanan zamana akýttýðýmýz gözyaþýnýn
Kaybettik, varoluþ sebebimizi unuttuk ve biz bu sýnavý kaybettik...!
byHaktan
18/01/2011 Salý saat: 00:09
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.