Bulutlar daðlarda örgütleniyor
Yýrtýlan göklerin gazabýndan korkuyorum.
Zaman çentik çentik tükeniyor
Çaresizliðin azabýndan korkuyorum.
Yârin adýyla ýslatýyorum dudaklarýmý
Yüreðimde renk renk çiçekler açýyor.
Bir yâr ki yüzünü saklar haramdan
Süzülür prizmamdan al, yeþil, mor.
Cuma günleri gibi en uzun yaðmur saçlý
Hasret kokar, sýla kokar, sevgi kokar.
Kabýmla kapçýðýmla ülfeti yoktur
Bakýnca daima özüme bakar.
Bir çakýr doðandýr aþkýn sýtmasý
Geyikler koþuþur damarlarýmda.
Körelmiþ týrnaklarýný rüzgârla sivriltir daðlar
Biraz daha viranýz her yitik baharda.
Bulutlar daðlarda örgütleniyor
Daðlardan, çýðlardan, sellerden korkuyorum.
Ölü denizlere hicreti anlatmak zor
Aldýðýný vermeyen yýllardan korkuyorum.
En arkalarda kalmýþ topal bir bulut
Vadimizin üzerinden seke seke geçip gitti.
Çengelsiz bir türküyle seslendim arkasýndan
Filim oracýkta bitti…
Bahaeddin KARAKOÇ (Leyl ü Nehar Aþk –Türkiye Diy. Vak. Yay. ANKARA / 1977)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.