YOKTUM
Yoktum uzaktým çocuk seslerinden,
Günler epey hýzla akmýþ göremedim.
Sakýndýn beni biliyorum düþlerinden,
Hayalinde bile koynuna giremedim.
Uyandým bir sabah derin uykundan,
Sýyrýldým bir anda seninn kokundan,
Belki gel diyecek gönlüm ardýndan,
Belkide bu aþkta ben asla yoktum.
Bir kýrmýzý güle hatrýný sorsam,
Aklýmý yok yere aþklara yorsam,
Hala yanýmda yer yok diyorsan,
Demektir kalbindede ben yoktum.
Aþklarý meþkleri sana býraktým,
Bize ait olan her þeyi yaktým,
Güzel anýlara son bir kez baktým,
Desene yaþamýnda da ben yoktum.
Mehmet TAHMAZ 08-04-2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.