Dünya var oldu döndü ve bu hayatý gördü. Gezegenler yar oldu, Samanyolu var oldu. Bir, bir yaratýldý güz, geceler oldu gündüz. Ve çaðlayan ýrmaklar, Medine’ye Nur Yaðar.
Bulutlar dua etti, topraða vahi etti. Kýþ geldi heba etti, yerle gök nur aðladý. Dosttu balýk denize, yüzdüler ak denize. Dað taþ ile dost olur, Medine’ye Nur Yaðar.
Sonra insan var oldu, can doðdu canan oldu. Melek geldi dost oldu, þeytan ise hasmoldu. Yenilikler var oldu, yeni bir aþk var oldu. Gök aðlar yaðmur olur, Medine’ye Nur Yaðar.
Hazreti Adem geldi, ve de Hazreti Havva. Ýnsanlýða yer verdi, Baþladý Büyük Dava. Verdiler hep el ele, insanlýk sevgi oldu. Ýnsan aðlarda doðar, Medine’ye Nur Yaðar.
Birlik ve beraberlik, vardý güvercin oldu. Düþmanlýk, þeytanlýklar, körpe akla nefsoldu. Gerçekler sevap olur, Medine’ye Nur Yaðar.
Hazreti Muhammet’in, ümmeti kadir olup; Düþmanlýðý kül edip, selim’ e talim oldu. Bir oldu kalbe umut, Hac’a gitti Müslüman. Derde Ýslam yar ise, Medine’ye Nur Yaðar.
Þair: Oðuz KARABULUT
Sosyal Medyada Paylaşın:
oguzkarabulut Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.