Anla aþýðým sana, anla ki üzme artýk; Yaralý þu gönlümü, ezipte büzme artýk. Piþman etme sevgiye, muhtaç býrakma artýk. Ben hep aþýðým sana, Aþkým Erdi Göklere.
Silip gözyaþlarýmý, koy gönül limanýma. Ýçten tut ellerimi, gir sevgi limanýma. Küçücük adýmlarla, usulca gir kanýma. Ben hep aþýðým sana, Aþkým Erdi Göklere.
Sen ki bahar gelince, bana güller olupta; Kon bir kelebek gibi, baðlarýma donupta. Isýtayým ben seni, gökte güneþ olupta; Haykýrayým aþkýmý, Aþkým Erdi Göklere.
Tel tel çimenler olup, sýrma çiçekler olup; Taç yapýpta baþýma, üstüne seni koyup Götürüp suallere, takvimde yaprak olup; Haykýrayým aþkýmý; Aþkým Erdi Göklere.
Þair: Oðuz KARABULUT
Sosyal Medyada Paylaşın:
oguzkarabulut Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.