Ah Süheyla.
Ben sende erguvan yüklü baharlar,
Akasya kokulu mor akþamlar büyütmüþtüm.
Her an seni düþünüp ruhumu seninle geçirmiþtim.
Geçirmiþtim de bir türlü anlamamýþtým.
Sahi neydi sendeki týlsým,
Neydi sendeki sihir,
Sahi neydi de ben sana kar taneleri gibi dökülmüþtüm.
Seni böyle çekici seni alýmlý kýlan neydi bir türlü anlamamýþtým.
Sahi sen zülâl yýldýzýmýsýnda ben sana bana böyle kapýlmýþtým.
Alýmlýsýn çekicisin seni böyle özgün kýlan nedir anlamamýþtým.
Sende olup bende olmayan nedir bir türlü kavrayamamýþtým.
Senki apartmanlarýn sultaný, senki gökdelenlerin mimarý
Senki yolsuz villalarýn yolsuz kahramaný,
Senki 60 lýk gönüllerin sevgi otaðý.
Ah Süheyla
Naif bir dokunuþla dokunsaydým kor gibi yanan bedenine,
Susuz çöllerde susamýþlýðý anýmsatan gül pembesi zarif tenine,
Bir dalaydým evreni alayý anýmsatan þuh ve þehvetle bakan gözlerine.
Atacaðým inan ki bir gün seni gönlümün viran evine.
Seni gören cennette hisseder inan ki kendini,
Bir bakan bir daha bakar ince kývrak beline,
Kim atmak istemezki seni ipek saten döþeli gönül evine.
Hadi söyle kimdi dokunan arzu ala kokan bedenine.
Ah Süheyla.
Seni görünce volkan oluyor yýllarýn yorgunu bedenim.
Sana bir dokunsaydým Allah’ýma olurdun benimm mabedim.
Orhan YILMAZ.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.