*Düþ Artýk Yakamdan Hüzün
Tasý taraðý toplayýp, gitti çoktan sonbahar
Hazanla kýþýn gidiþi, nevbaharý getirir.
Bakýn, doða canlanýyor, geldi iþte ilkbahar!
Bulut gibi çiçeklenen, dallar beni bitirir...
Esin bahar rüzgârlarý, karý, buzu götürün!
Koþun boz bulanýk seller, coþun, taþýn, köpürün!
Pýnarlardan akan sular, hüznü silin süpürün!
Tabiatý uyandýran, yeller beni bitirir...
Sevdâlarý canlandýrýr, âþýklara can verir.
Firâr eder dargýnlýklar, tüm soðukluklar erir.
Rengârenk çiçekler açar, içimi yer kemirir!
Nevbaharla gelip geçen, yýllar beni bitirir...
Gördünüz mü ilkbaharý, kýpýr kýpýr kaynýyor!
Doða birden þenleniyor, kütürümler oynuyor!
Her taraf zümrüt misâli, koyun, kuzu çiðniyor?
Yamaçlarda kývrým kývrým, yollar beni bitirir...
Düþ artýk yakamdan hüzün, bak artýk bahar geldi!
Bir ayrý gülüyor yüzüm, beklediðim yâr geldi!
Alev alev yanar güller, al goncamda har geldi.
Bülbüller hep figan eder, diller beni bitirir...
Antalya-2005
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.