masum bir gündü gece rüzgar okþarken gövdemi
gidiþlerin hüznünde severken yarým öykümü
dilim ne mýsralar dökecekti þehre
yaðmurun adýmlarýyla arþýnlarken bahar sabahlarýný
bulutun gölgesinde kalýrsýn biliyorum
narin yalnýzlýða saklarken ruhumu
elimde aðrýr biriken saksýlar
hayallerim çiçeksizdir
bomboþdur
yüzünü güneþe dinlendirdiðim saatler
biliyorum
sokak aralarýnda yýpranan çocuklar kadar susuzum karanlýklarda
düþünürüm eski adamlarda hep birþeyler
düþüncem aðlanýr
yüreðimde annem
ve pencerelerde
yanýk sýzý
yosunlu sulara koþarým
elbette uyanýr ölüm denizlerde
soðuk ateþtir aklýma gelen yoksulluðum
kirlenen özlemlerin içinde gözlerim delik deþik
hangi inanca bulansam vurulur aynalar
yarýnlarým hep korkulu
hep kýlýç kanatlý gecelerim
ki
çürüdükçe tohumlar
topraðý döver
kuruyan dudaklarýmda çýldýran resimler
sarý bir sevincin ufuklarýnda düþlerim