istasyondan kalkan son trenin gidiþiydim, bir sonbahar akþamýydým kendi bulutlarýmýn yüreðimi ýslattýðý, yaðmur sancýsý gözyaþlarýydým.
. . .
/þimdi çevirip baþýmý baksam, sabahýn ilk saatlerine…/
bir topaç dönerek konar, sek- sek oyununda çizgilerin içine ve kulaða ilk isyanýn sesi dolar, heyy oyunumu bozdun diye iþte böyle baþlar farkýnda olmadan, ilk kavga gibi ilk aþklar yýllar sonra hatýrlandýðýnda, bir tebessüm olacak o fýrtýnalar.
nerede þimdi o topaç, kaç asfaltla kaplandý o çizgilerin üstü anlarýz bulup okuyabilirsek eðer, her birinin ayrý günlüðünü
.
/güneþ tepeye çýkmadan, nedir bu ýþýk gözlerimdeki…/
her kitabýn ortasýnda ya bir kuru çiçek yada bir kurþun deliði yarýný yarým býrakmýþ ölüm ve aþk dolu, bir derin geçmiþ gizli ama her þeye raðmen bir tat, kalmýþsa eðer damaklarýmýzda bu birer yanýndan ve ayný anda, diþlediðimiz elmanýn hatýrýna.
unuttuðumu sanma, bir de söz etmiþtim ya gözlerdeki ýþýktan ve o da sanýyorum hala, umudu kesmemekle ilgili yarýnlardan
.
/iþte geldi, bütün tezgâhlarýn toplandýðý alaca saatler …/
bir kampana sesiyle baþlar, uðurlanmaya tabi bütün gidiþler en soðuk mevsimin habercisidir, peronda kalan sessiz sesler sadece bir an düþünürsün, ben bu kapýdan nasýl çýkarým diye sonra yavaþça yürürsün, ilk ýþýðýna bin yalnýzlýk saklý geceye.
ama ayaðýna bir ip takýlacaktýr, dýþarýya attýðýn ilk adýmlarýnda bu bir topaç ipidir ve saklanmýþtýr, yerdeki çizgilerin arasýnda
. . .
istasyondan kalkan son treni izliyordun, bir mendilin sallanýþý gibiydin gidiþime aðlayarak bakýyordun ama, ne yazýk geliþimi hiç görmemiþtin.
Cevat Çeþtepe Sosyal Medyada Paylaşın:
uzungemici Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.