dünya kadar büyük masanýn etrafýnda toplanmýþtýk, çok kalabalýktýk her birimiz sanki ev sahibiydik, ama daha önce hiç karþýlaþmamýþtýk yabancý yüzlerin yalancý baharýydý, dudaðýmýzda açan gülümsemeler okunamayan alýn yazýlarýnýn, kendi kalemimizle yeniden yazýlmasýydýk.
zamanýn aydýnlýðý gösterdiði zamanda ve ayný masa baþýnda birbirinden farklý böyle nasýl olur ki, güneþe bakýþ açýlarýmýz sanki kimimiz bir ormanda saklýyýz ya da dalgalarýn arasýnda ama gene de bir yol bulup karþýlaþýyor ya, bakýþlarýmýz arada.
/aþk dediðin güneþle doðar, hangi düþünce ikliminde olursa olsun/ . .
mücadelelerde alnýmýza yazdýklarýmýzý oynuyorduk, ne çok ölüyorduk her ölümle fidan yürekli kýz ve erkekler oluyor, yeniden doðuyorduk ama týrnaðýmýzýn ucundaki meridyenleri, kan ile keserken paraleller ya bir daha göz göze gelmezse gözler, iþte en çok bundan korkuyorduk.
zamanýn karanlýðý gösterdiði zamanda, biz ayný masa baþýnda þaþarken birbirine ne çok benziyor diye, çizgisi silinen yüzlere biliriz kainatta bir þey olmaz seslere, güneþ kaybolmuþ olsa da ben seni en çok sesinden tanýrým, haydi bana bir þeyler fýsýlda.
/ama güneþ batýnca batmaz aþk, yeter ki söyleyecek bir sözü olsun/ . .
dolap beygirlerinde kuyruk deðildik ama bir kuyruklu yýldýz gibiydik bütün açýlarýn kesiþme noktasýnda ve dünyanýn tam merkezindeydik aðacýmýzýn dallarýna asýldýðýnda, devridaimlerde topladýðýmýz dilekler biz ertelenmiþ ölümlerle yeni bir dansýn, sevgili ve kavgalý melodisiydik.
zamanýn tükendiði zamanda ve artýk bizim olmadýðýmýz masada çoktan asýlmýþtýk duvarlarýna, bize benzeyen ve benzemeyenlerin her yaþamýn yani sevdiðim, sesi özgür bir kopyasý saklýdýr mutlaka yörüngenin ahengi de budur, bir fýsýltýyla kýpýrdanmalarýn dýþýnda.
/sus… dinle bak, duyuyor musun. . . /
Cevat Çeþtepe Sosyal Medyada Paylaşın:
uzungemici Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.