*Dostluðun Sevgisiyle
Þu cennet yurdumuzda, ne güzel yaþýyorduk...
Bir muzýr akýl geldi, kafamýzý þiþirdi!
Dostluðun sevgisiyle, her an kaynaþýyorduk
Yurda münâfýk doldu, bizi bize düþürdü!
Sen þundansýn ben bundan, diye tartýþtýk durduk.
Tatlý hayâller varken, sinsi plânlar kurduk!
’’Hepimiz bir milletiz’’ deseydik ne olurduk?
El ele gezmemize, acep kim karýþýrdý?
Eskiden hep biz bize, içimizi açardýk...
Hepimiz arkadaþýn doðrusunu seçerdik.
Yollardan, dimdik yürür, alný açýk geçerdik
Ne güzel günler di o, gözlerimiz ýþýrdý...
Neyi üleþemedik, bir söyleyin bakalým?
Kürsüden öyle koskos, konuþur fiyakalým!
Dedik; ’’Doðruyu göster, hep oraya akalým! ’’
Yanlýþ sözler yüzünden, halk yolunu þaþýrdý...
Biri açtý aðzýný, biri yumdu gözünü...
Biri hep vaat etti, tutmadý tek sözünü.
Hiç biri güldürmedi, bu milletin yüzünü,
Gülebilseydi bu halk, ne yüklesen taþýrdý...
Ayýtlayýn pirinci, diþimizi kýrmadan!
Analar bir kez daha, acýyla haykýrmadan!
Kenetlenelim bizi, hiç bir güç ayýrmadan!
Bir zamanlar yurdumda, sevgiler yarýþýrdý...
Antalya-2009/9
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.