Ipýssýz bu sokaklar sen yoksun diye üzgün belli belirsiz ýþýk odanda ziya ölgün þu aðacýn gölgesi sonsuza akan çeþme þahit o dað lâlesi ve beyaz yaban gül,ü sen yoksun diyerekten bütün tabiat ölü tanýktý aþkmýza þu çýkmalý eski ev masalýn kel oðlaný küçükken ürküten dev komþu evin bahçesi þu yýkýk köþk te þahit aþk adadýk Tanrýya masal kahramaný mit
taþ kalpli kaldýrýmlar anlatmaz seni bana sütçüsü postacýsý kundura boyacýsý alem þahit bu aþk,a sen bilmedin acýsý þimdi bakma sakýn ha yüreðim kan aðlýyor kaç yerinden yýrtýldý dikmeye hekim gerek hekim de çare deðil ne gelse Lokman hekim
son sözümü çerçeve yapýp ta duvara as kýrýldý kalbim sana gönlümde siyah bir yas son sözüm böyle iþte sitem etsem de sana seni canýmdan da çok seviyorum nitekim nitekim
kýskanýp benden seni dolaþtýðýn bulvarlar neden söylemiyorlar þehre uðradýðýný ne gittiðimiz cafe ne o zalim kanepe solmuþ þimdi onlar da ak siyah fotoðraflar anlatmýyorlar seni taþ kalpli kaldýrýmlar okuduðumuz lise ne de okul bahçesi adýnýn ilk harfiyle baþlayan sýnýfýmýz dile gelse anlatsa oturduðumuz sýra sýnýfýn arkasýnda iki erkek bir de kýz az mý kavga ederdik Selimle biz ikimiz az mý kavga ederdik güzel gözerin için ilk ve sonsun diyordun gözden çýkardýn niçin affet beni sevgilim her ne kusurum varsa halâ ilk günkü gibi hep ayný heyecanla seviyorum diyorsam eh artýk sen de anla * * * * * *?
1/Nisan/2011/Cuma/Ankara
Yüksel Nimet Apel.
Sosyal Medyada Paylaşın:
yukapel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.