ne zaman dilime
esrik bir iklim sürsem
mor hüzünler yaðar gökyüzünden!
toprak ana yanýk baðrýný açar güneþe
kavrulur sol yanýnda ki ateþ
kuþbakýþý ütopyasýnda güzlenir yediverenler
feryat figan börtü-böcek
çatlar dudaklarý geçmiþ zaman izleri
aþýk olma mevsimi!
ve…
geleceðe yelken açarken ýlýk badem aðaçlarý
tutunur köklerine uçurum çiçeði
ki; onlar…
kayalarýn tuzundan alýr sevdalarýný
hüzzam makamý;
lügatini yýrtarken gökyüzünde gecenin
küf rengi yaþlý sandallar çeker küreðini geçmiþin
çýrpýnan Ak deniz ortasýnda oynaþýrken yýldýzlar
bir de:
aþk vurgunu martýlar
kanat çýrpar asi rüzgâr peþinde
sen…
hýrçýn dað aslaný gibi
yýrtarken pençelerini göðsünden
dalga kýranlar öper sarp kayalýklarý
tan kýzýllýðýnda köpürürken korsan koyunun dudaklarý
sevgiyi yudumlamak var ya!...
demli çay kývamý içilen,
çaycý þükran bacýnýn elinden…
yine baþým duman duman hasret tüter
kum taneleri ile çizerim hayalini denize
çaðýrýr kýz kulesi yangýnlarý içimin eriyen isyanlarý
el insaf düþer alýn terinde ki damlalardan
gözlerine tutunurum
içimi yakan sensizliðinde acýlarýn
bak iþte!
yine topuklarýný kurþunluyorum gecenin
ruhuma dökülüyor çaðlayanlardan gurbet
saba makamýnda deniz!
yosunlar ar damarýný çatlatýrken,
kilit vurdum, ellerinde eriyen yüreðime
el deðmedi!
ne kadýnlýðýma eþ eteðime,
ne de;sende býraktýðým yegane gönlüme
tarih yazmadý bir daha ferman.
senden sonra!
olmadý ruhuma derman…