Ele deðen acýlarýn var çiziyor aynalarýn gizini sesin muhakkak ölümün bir diðer ismi
derinden çaðýrýyorsun belli bir gideni...
yüzüne hergün düþen bir eylül sabahý bir sonbahar taþýyorsun gözlerinin altýnda birikiyor bir nehir
ama sen neden aðlamýyorsun...
kuþlar aðýt yakarak geçiyor damýndan pencerende bir çiçek mezarlýðý sanki genzine biriken geçmiþin kan pýhtýsý dudaðýnda zifiri bir tenhalýk kimse sana þaþýrmýyor adresleri
belki sende unuttun artýk gideni...
yaþamak neye gerek duvarlarla çevirili dünyada aðýzdolusu gülmek kime kýsmet hep bir soluðun göðsü delen sancýsýyla bin soru soruyor þimdi yüzün gözünde hala o afeti bulutlarla geziyorsun
ama sen neden aðlamýyorsun...
neden aðlamýyorsun.... Sosyal Medyada Paylaşın:
erman tulşak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.