SENİ ÖNEMSEYİŞİM BUNDANDIR İŞTE
SENÝ ÖNEMSEYÝÞÝM
Seni önemseyiþim bundandýr iþte
Bundandýr aðlayýþým
Yaslanýp da omuzlarýna çocukluðumun.
Gülmek, insanca ilk tanýmdý senin aðzýnda.
Aðlamaksa, ölümüydü bir kuþun
Senin yitip gittiðin o karanlýk avlularda…
Babam silahýný alýr ava giderdi
Bizse yedi çocuk bir yorganýn altýnda
Ýsli bir lambanýn kahýrlý ýþýðýnda
Uyuyamaz sabahlarý beklerdik
Korkularý seyrederdik annemizin suratýnda…
Mutluluðu özleyiþim bundandýr iþte
Adýný sevdalarla hep birlikte anýþým…
Her seferinde
Yeniden bakýþým benim için çektirdiðin resmine
Ve yeniden yürüyüþüm gittiðin sokaklarda.
Annem geceleri hep içini çekerdi
Aðlamak deðildi onunkisi
Ölümünü özlemek gibi bir þeydi
Hem aðlar hem düþünürdü bilirdim
Bizlerdik yüreðinin sesindeki yenilgi
Seni önemseyiþim bundandýr iþte
Bundandýr on beþimde sana meyil veriþim…
Sen belki yalnýzlýðýmdýn benim
Belki annemin yüzündeki kederdin…
Daha çok geceleri gelirdin,
Usulca sokulurdun sol göðsümün altýna
Bilirdim bunu inan bana
Hissederdim seni sýcaklýðýnla…
11 Ocak 2010/Biþkek
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.