Umut Şafakları

Neden hýþýrdýyor serviler
Yer mi kaldý ki yüreðimdeki mezarlýkta
Bir gelen mi var
Sýradaki kim
Ayrýlýklar taþtý da
Kendimi mi gömeceðim

Hortlaklarýn cirit attýðý bir meydan
Tam ortasýnda korkuluk misaliyim
Bu defa da mý gözyaþlarým düþecek ölümümün ardýndan
Baykuþ sesleri neden yýrtar oldu geceyi
Kazmasýz küreksiz çaðýran ben, gömen ben
Þafaklarda dirilten kim bu ölüyü

Kayalar ýslak, toprak nemli, hasret výcýk výcýk
Midede kramp, boðazda hýçkýrýk
Yol uzun, yol büklüm büklüm
Küreksiz bir gemi her dünüm
Yelkeni yok, direði kýrýk

Bir fenere muhtaç dalgalarýn sýrtýna býraktým umutlarýmý
Tanýdýk bir meltem tutar diye avuçlarýndan
Tam yüreðimin ortasýna konsa sýcak bir yürek
Saçlarý en sevdiðim kokudan
Alýp götürse en güzel yerine baharýmýn büklüm büklüm bükerek

Gül bahçesine döner baktýðým her yer
Ninjalarýn en keskin kýlýcýnda gezinen bu aþký yaþarým
Bembeyaz tül ardýndan gülümseyen bir sevda
Ýstifa ederim mezarýmýn bekçiliðinden
Derim ki
Derim ki kendimi gömmeme var daha

Rodin’e poz vermekteyim her gece
Öylesine suskunum
Umut þafaklarýnýn kýzýllýðýný çizmese ressamlar ölürüm
Sen olmasan
Ýnan sen olmasan caným
Ben sabahlarý da kendi yüreðime gömülürüm

Sosyal Medyada Paylaşın: