Son Vaha
Kurt kapanýna yakalanýrým her gece
Kan revan içindedir þafaklarým
Bu kaç bininci gecedir yenildiðim
Hüznümü alýp yollara düþtüðüm
Baþladýðým yere döndüðüm her defasýnda
Bu kaçýncý çöl
Üzerimde bir ölünün topraðý
Dudaklarým çatlak
Beynimi insafsýz hayaller parçalýyor
Vurulan kazmalarýn hesabý yok
Ruhum susuz, ben nefessiz
Söküp atamadýðým avcýlar
Yüzleri þekilsiz
Hedefsiz kurþunlarýn hedefi mi olmalýydý gözlerim
Sana bakmak dururken
Hep aklýmdasýn
Hatýrladýkça yüreðimden vuruluyorum
Ölen dün gibi yine ben oluyorum
Hücrelerimdeki piþmanlýklar
Taþýyamýyorum sensizliði, dizlerim büküldü
Çöktüm izlerimin üstüne, bir sel her gece gelen
Bir tufan
Çýrpýnmaya mecal kalmamýþ eskiye inat
Boðuluyorum
Sevilen bir dudaðý öpmek ne güzeldir yasaksýz
Yeter artýk ey felek
Kendi dudaklarýmý kanatmaktan býktým
Azmi kadar büyük bir heykel gibiydim
Gel gör þimdi viraneye döndüm
Parça parça döküldüm
Yýkýldým
Ya Rab!
Hasret belgeseline döndü bu beden
Ne olur, ne olur bir defa gülümseyeyim
Ýzin ver þu yaþamak deniyor ya dünyaya
Gözlerine bir defa daha bakmadan ölmeyeyim
Kurt kapanýna yakalanmayayým her gece
Kan revan içinde olmasýn þafaklarým
Tek gecem olsun gülümsediðim
Mutlulukla yollarýnda oynadýðým
Baþladýðým yere dönmediðim her defasýnda
Ýzin ver ilk ve son vaham olsun
Sosyal Medyada Paylaşın:
Turgut GÜLER UZDU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.