beni alýrdýn mevsimler nedense hep sonbahar ama kýþa yakýn zamanlar alýrdýn gökyüzü gri ve açýk kýrmýzý kederiyle beslerdi gözlerimi çiçek sular gibi öperdin dudaklarýmý
beni alýrdýn aldýðýn bu ben miydim ki yoksa adýmlarým mý baþkaldýrýrdý benliðime bilmem yüreðimde kar telaþý eldiven gibi kaplardý her yanýmý sýcaklýðýn yalnýzlýðýma sen deðil ama öpüþlerindi böyle sýcacýk bir eldiven
beni alýrdýn akþama doðru hep nedense akþamlarý seni böyle özlemem bundan demek alýrdýn göz çukurlarýmda nefesinin sarhoþluðu ayaklarým üþürdü çiþim gelirdi ama dedim ya senindim sadece seninle olduðum zamanlar evimizin yollarý ne sýkýcý gelirdi hayat ne boþ bir sen bir de içimi yýkan bu ihtiraslý öpücükler daðdaða telaþa çalan bir acý saatler sana ulaþmak için ilerlerdi akreple yelkovandý en güzel dostlarým yüreciðim tavþan uykusu sen kekliðin havalanmasý kadar sanatlý sarýlýrdýn ruhuma kaynaðýmý alýrdýn ellerimden sanki iç dengemin kaynaðýný alýr katardýn ona kendini dedim ya beni alýrdýn
Kaðan Ýþçen
Sosyal Medyada Paylaşın:
kagan_iscen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.