eski bir alýþkanlýðýmdý esir düþmek kirpiklerinin ucunu öpmek isteyiþime ben kendime bile seni sevdiðim için mecburum
aþk dolu yýllarýmý sensiz geçirdim eyvah ki yaþadýðýmý zannederek yaðmur gözyaþlarýmý gizlemiyor bugün çünkü aklýmda sen varsýn havayý soluyuþumda çýkýp geliþin kar gibi yaðýþýn sokaklarýma caddelerde senin kalabalýðýn sýrtlarý terli çocuklar seviyorum sana koþtuðumu anýmsýyorum kafamý nereye çevirsem gidiþin ilk akþam kuþlarý dönüyor baþýmda anlýyorum sen yoksun ve ben gömülüyorum sararmýþ yapraklar gibi kendi güzüme dönüyorum eski alýþkanlýðýma kirpiklerinin ucunu öpmek isteyiþime
Kaðan Ýþçen
Sosyal Medyada Paylaşın:
kagan_iscen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.