Ellerim, ellerim, ellerim!
Damarlý, büklüm büklüm ellerim.
Çocukluðumdan kalma yaralarýn izleri
Iþte söðüt dalýný yontarken kestiðim parmaðým
Hâlâ avuçlarýmda nasýrlar
Ellerim, ellerim, ellerim!
Ekmeðimi, aþýmý sen yedirdin bana.
Avuçlarýnla sen içirdin suyu bana.
Ýlk gençliðimde yele gibi saçlarýmý
Seninle düzelttim, kýzlara poz attým sayende
Yârimin saçlarýna seninle dokundum,
Teninin sýcaklýðýný hissettim.
Ellerim, ellerim, ellerim!
Kaslý, kýllý ellerim!
Emeðin, alýn terinin ispatý
Günahým, sevabým seninle.
Seninle tuttum kalemimi,
Bir bir yazdým hâlimi.
Seninle tutup öptüm baþka elleri,
Seni þimdi baþka eller tutup öpüyor.
Damarlarýn arttý sanki,
Daha bir kalýn parmaklarýn,
Acýyý artýk daha az duyar oldunuz.
Benimle birlikte bir gün,
Elbet siz de ölürsünüz!
Ellerim, ellerim, ellerim…
29 Aralýk 2010 Ýzmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
TÜRKÇEM ARPAÇAY METHİYE İnsanlık Dünya Hâli Bedevi Ateşi Garip ömrüm İbrahim Ellerim Babamın Evi