ARPAÇAY
Küçük bir çocuk koþar çayýrlarda
Yüreðinde bilmediði iklimlerin sýcaklýðýyla
Bacalardan tüten dumanlarda buðulanýr
Âþýklarýn eski zaman hikâyeleri
Arpaçay’da görmeden soðuðu
Bilemez insan sobanýn kutsallýðýný
Ömründe tipi görmeyen anlayamaz
Kapýnýn her sabah ayný açýlmadýðýný
Camlarda donar bakýþlar sýzýyla
Uzayýp giden sonsuz beyazlýkta
Ýlk kardeleni gözler bakýþlar
Bir keþiftir ilk kara parçasý sanki
Kazlarýn ardýndan seðirtmesinden
Belli olur adam olacak çocuk
Harman yerinde çiçek açar sevdalar
Yabalarla savrulur ilk gençlik heyecanlarý
Çayýrlarda top oynadýðýmýz uzak bir anýdýr
Arkadaþlarýmýn çocukluðumdan gelen sesi
Tandýrlardan gelen ekmek kokusu
Hatýrlatýr babaannemi sýzlayan yüreðimde
Kaç kere söyledik hep birlikte
“Orda bir köy var uzakta” þarkýsýný
Katýldýk ardýna “Fareli köyün kavalcýsý”nýn
O hep hatýrýmýzda, yüreðimizde olsa da
“Arpaçay’ý aþtýk taþtýk”
Mayýs 2006 Ankara/ Eylül 2008 Ýzmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.