Yaðma yaðmur Yaðarsan ýslanýr gözyaþlarým Benim gözyaþým ýslanýrsa Kimsesiz sokak çocuklarý aðlar Sokak çocuklarýna dayanamam ben Onlarýn hýçkýrýðý, onlarýn feryadýyým Onlarla izbe sokaklarda Onlarla kör karanlýkta Onlarla soðuk kaldýrýmlardayým ben. Yaðma yaðmur Çok görme bir avuç yüreðimin sýcaklýðýný Söndürme yansýn bu ateþ onlar için Isýtsýn, doyursun Sokak çocuklarý Bir tatlý tebessüm ile açlýðýný Yaðma yaðmur Yaðarsan ýslanýr gözyaþlarým Yaðarsan kaldýrýmlar ýslanýr Evsiz kalýr Benim sokaktaki arkadaþlarým. Yaðma yaðmur Yaðarsan sokak çocuklarý ýslanýr Ana – Baba bir olmasa da Benim sokaktaki kardeþlerim hastalanýr. Yine de sen bilirsin yaðmur Senin yaðýþýn Hakkýn Rahmetinden Benim sana yalvarýþým Kimsesiz sokak çocuklarýna olan merhametimden. Ama Yine de sen bilirsin Sen, onlarý benden daha iyi görürsün...
Ereðli, 01 Kasým 2006 Yüksel Erentürk YILMAZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Yüksel Erentürk YILMAZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.