UTANMA

Anla beni güzelim, evet de gelelim,
Kar yaðdý, içinde sen olmayan boþluða,
Görüþelim ! birleþelim, söyleþelim,
Sonsuza kadar çare olalým yokluða.

Acý rüzgarlar gibi, esme yüreðimde,
Yaðmursuz,kara bulutlar gibi gezinme,
Gül kokulu, esintinle övünüp sevinme,
Çare olamazsan, içimdeki þu boþluða.

Dað taþ aradým,yoruldum aramaktan,
Aklar oluþtu, erkenden saçlarýmda,
Yataklara düþtüm,sararýp solmaktan,
Yetti yalnýzlýk, olsun elin avuçlarýmda.

Zaman çok yordu zeytin karasý gözlüm,
Belki hoþ geçer, son deminde ömrüm,
Yokluðun yetti bana, etme bana zulüm,
Dayanamaz oldu, yüreðim yokluðuna.

Durur mu ,gözlerinde o arsýz pýrýltýlar,
Bir zamanlarý, yangýn bakardým onlara,
Evet de, mutlu olsun bizimle yarýnlar,
Utanma ama, þu kývýrcýk sakallarýmdan.











Sosyal Medyada Paylaşın: