karanlık gölgeler

Yýldýzlar saðanak olup,
yaðdý denizlere,
Ay yapayalnýz,karanlýk gök öksüz,
karanlýk,çöktü bedenlere.

Þeytan oldu,cin oldu,
garartýlar,
Sýðýndý gencecik bedenlere,
sessizliklerse, çöktü yerli yersiz.

Yürüdü genç bir yürek sorma,
Korktu,baðýrdý o korkarak,
Korkuyorum,korkuyorum baba,
Babasý tuttu elinden dedi ! “korkma”.

Uzadýkça uzadý karanlýk gölgeler,
korktu,o gece gencecik yürekler,
Karanlýk da, o bedenler de,
hep o þafaðý,aydýnlýðý bekler.

Þafak sökerken,
deniz sevindi,çalkalandý sevincinden,
Cirit attý üstünde, dökülen yýldýzlar,
gün aðarýp, üstüne çökerken.

Belki de, en çok,
O, genç yüreklerdi sevinen,
Kim bilir, korkan ! oydu,
belki de, “gölgelerden daha ! çok.”








Sosyal Medyada Paylaşın: