Ertelenmiþ baharlarýn uðultusuyla çoðalýyordum
Kendime kýrgýn bir nefesle,
Gecenin uzaðýnda
Seherin dudaðýnda bir yerde
Seslerden uzak
Yüreðimin yamacýnda
Kaydým kayacaðým s/aklanan düþümün
Ömrüne sýðmayan sabýrsýzlýðýnda
Bir umut yelken açýyordum
Duldasýnda satýr aralarýnýn…
// Sen ey koca þehir
Yolunu kaybetmiþ çocuktum sokaklarýnda
Onurlu yalnýzlýðýn izlerini arayan
Sustun dudaklarýmda
zifti kandiller yaktýn hep avuçlarýma….//
S/öz b/aþka b/akýyor sandým
Ne çok yanýldým
Yanýlgýlar kutsadý gözyaþlarým…
Çenesi yitik masallarýn kahramanlarýna ýrgat baþý cümleler kuruyorken
Þiir dibinde iki büklüm kýrýldým…
Saçlarýma takmýþtým oysa en deli yanýný çocukluðumun
Ve gözlerime yaþama sevincimi…
Kurak coðrafyamýn þivesiyle
Umutsuzluðuna boyun eðip güneþin
Zemheri üstü kardelen kestim…
Kendime uykusuz kendime s/estim....
Dizlerimde ki yara izi çocuksu heyecanlarýmýn temsili
Enkazýmýn aleni göz ucu tecellisi…
Kirlenerek ve yýrtýlarak büyürken adýmlarým
Ana olmayý sevdim
Oðul olmaktan ve sapan tutmaktan geçip…
Uzattýkça çehremi seher dokunuþlarýnda sýrlý aynaya
Yorgunluðumun cesedini seyrettim…
S ustum þimdi ruhumun kangren yarasýna
Bir avuç hüznün yüzüme fermanýymýþ yaþamak
Kýrýk bir baþaktan öðrendim…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.