aðyar uykulardan düþüyor mai rüyâlarým lehçesi bozuk cümleler dilimde düðümleniyor yanlýþ peronda yanlýþ trene bindi sevmelerim kayýp ilâný verdim gazetelere -sevgim hükümsüzdür çok güldüm aðlamalayým hurâfesi her kahkahamdan sonra eskiyor gamzelerim
kadýnlar doðumda erkekler cephede ölürlerdi eskiden hüsrândan olma münzeviden doðma aþk doðurdum adý sitare ebrehe ordusu gibiydi sevmesi ebabil gönlüm çýrpýndý durdu kan doldurdu kadehine þifahendi yalanlarý la da býraktým inanmayý illâ da gömmeliyim seni yeniden
biliyorum asla gelmeyecek trenler semerkand’dan gusüle batýrýlmýþ bir sevda günahsýz çocukluðuma versem ilk taþý kýrk taþla recm edilsede ardýndan arýnmaz göðsümde açýlan yara
yalnýzým berzâh duraðýnda beþ vakit sen okunurken usumun minarelerinde ve beþ vakit sen kýlarken ellerim sen cenâbet gözlerinle bakmýþsýn bana üç harfli gibi göründün gözüme duasý yok aþk’ý kovmanýn zemzemle kutsanmaz yar’a olan sevmeler doðuþtan kalbi delikmiþ bu sevdanýn...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Feyza Can Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.