Sandık Lekesi

Beyaz bir defterdi sana olan aþkým
Her sözün içine iþlenmiþ
Her anýna þahit bir defter
Yazdýkça kitaplaþýyor
Yaþadýkça destanlaþýyor
Okudukça vazgeçilmez oluyordu
Acý sözlerin parantez içindeydi
Gülüþünün arkasýndan gelen virgülde þöyle yazýyordu
Sadece gülümsemenle bir ömür taþýrým
Sonra hiç bitmek bilmeyen ünlemler türedi
Ardý ardýna sýralanan üç noktalar, gidiþini anlatýyordu
Bu aþkýn yazým hatalarý yoktu belki
Hata sadece seni kendimle yan yana görmemdi
Oysa nerden bilirdim, son satýra býraktýðýn kelimeyi
Ama bilmelisin
Gidiþin hiçbir satýr arsýnda yer almadý
Gözlerimden kaçan gözlerin sadece sayfa aralarýna eklendi
Kýzgýnlýðýn en son sayfadaki iyimser sözlükte açýklamalý yer aldý
Nedenlerini kendime yazdýðým açýklamalardý onlarda
Sana olan sayfa sayýmý hiç bilemedim
Zaten sana olan aþkým sayýsal deðerlerle anlatýlamazdý
Sen son noktayý koyunca,
Bende kapattým gönül sayfamý
Bir daha açýlmamak üzere vedalaþtým
Þimdi annemden kalma bir sandýk içinde
En üst köþede yer almaktasýn
Neden diye sorma
Seni anýlarýmla hatýrýmýn altýnda saklamak acýdan fazlasýydý
Þimdi her günün gecesinde açýyorum gönlümün kilidini
Sayfasýný aralamadan bakýyorum sana
Ve her gecen gün biraz daha anlýyorum
Üzerindeki zamanýn izleriyle
Gönlümde bir sandýk lekesi oluverdiðini

Sosyal Medyada Paylaşın: