Kuþkusuz her insanýn özünde merhamet vardý Ama biliyorum ki Herkes özünü annesinin koynunda býraktý Ýnsan yaþadýkça yüreksiz Gördükçe cüretkâr Sevildikçe vefasýzlaþtý Duyduðunu unuttu Kalp atýþlarýný susturdu Taþtan suratlarla Uzun sýralar oluþturdu Ardý arkasý kesilmeyen çýðlýklarý Kimsesiz kalan canlarý Yýkýlan çatýlarý Ve özünde ayný insanlarý yok saydý Yerine renksiz kahkahalar Gürültülü odalar Altýndan kapýlar Ve kendine benzeyen bir hayvan yarattý Dünyasýný iki kapýdan yaptý Girdiðinde beþerdi Çýkýþa geldiðinde þaþkýn kaldý Yüzündeki anlamsýz ifadede sýrrýna sahipti Aynada gördüðünü kendi sandý Oysa sýrrý yüreðinde sýkýþýk kalmýþtý Çýkarýp bir kenara astý Tozlandý, paslandý, kirlendi Göz gözü görmez bir yolda adýmlar attý Yol onun sonunu hazýrladý Sonrada yüzü deðince topraða Merhamet diye aðladý Aðlamak belki de o gün anlam kazandý Her damlasý derya deniz taþýrdý Ama bir türlü nedenini anlayamadý Sosyal Medyada Paylaşın:
serkan2089 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.