tanrýnýn sevmediklerini sevdim
inandýklarý þeyler kadar gerçektiler
uzun bir yoldan geldim
ne karanlýk korkuttu beni
nede unutma korkusu
þeytanlar baþ ucumda.
en sevdiðim kitaplarý okurken...
ben bir kaç zar attým hayatýmda..
bazen yek bazen düþeþ...
ama þeytanlarý bile dize getirdim..
hep bir kaçýþ anýnda...
oysa
ben ancak sana sýrt dönemedim..
sigaramýn dumanýnda bir hayeldi gözlerin
yaksa bedenimi dumanýn saracaktý
her yer yüzü her yer kokusun
ölüm gelecek birgün sana
ve seviþeceðim seninle
bir dolunay aydýnlýðýnda..
ve tanrý iki küfe asacak omuzlarýma...
iþte yol cennet cehennem diye...
ben cehennemi seçeceðim...
söyledim ya
tanrýnýn sevmediklerini sevdim...
senle bir cenneti..ne edeyim...
aþkýn cehennemden sýcak deyil ya..
ne çocuklar uyur baþucumda
ne canlar kapalý kilitler ardýnda
ne hüzünler saklýdýr bohçamda
susarsýn sofrada oruç misali
suratýna bakan olmaz
haram lokma gibi
ne çocuklar vardýr hatýramda
her gece zehir zemberek
sabaha uyanmazlar
ne yaþamak zor gelir
ne de küserler zamana
içimde ilkbahar dokusu
bir ses kadar narin
gül kokusu gibi kaprisli zaman aþýrý
her daim üflüyorsun sura
selamsýz sabaha
içimde iklimler biriktiriyorum sana
kadýn!
Sensiz hayat ne güzel
Küsmesin ardýmdan yüzün
Kadýn olmak ne güzel