bir aksam þarabýn ruhu
yanarken bardakta
mumlar tutuþtu kaf daðýnda
bað bozumu yüklendim sýrtýmda
kýzýl güller vardý aklýmda
kül gibi kömür yeþil toprak
þikayetim bu gün doðada
düþünce rastgele göçebe
Yavaþ yavaþ biliyorum hançeri kalbimde,
gün baþýma doðru çökerken ufuk
bir cenaze töreni bulut büyük bir fýrtýna
iblis sürüsü taþýyorum aklýmda
meraklý küçük insan gibi
baþladý kýsýk sesler çaðýrmaya
ben gelip geçenlere hayran bir deli
Gülmelerini duydum fýsýltý aralarýnda,
kaþ göz isareti yapýyor bana:
- "Düþünmek boþ bir karikatür
Hamlet gölgesinde duruþu taklit etmek gibi
saçlarý rüzgarda uçan kararsýz bakýþlarýn
bir faninin yasayan acýlarý deðilmi görünen
Bu dilenci, tatildeki tarihçi ve bu komik adam,
sanatsal, rolünü oynayabiliyor çünkü
kekre þarkýlara vokalist gibi
kuþ dere ve çiçekler,
Ve hatta biz, eski köþe yazýlarý
onun kamu rezaleti deðilmiyiz ? "
gururu daðlar gibi yüksek oysa
bulutlar çýðlýðýma hakim
Sadece baþýmý basitçe çevirerek
onlarýn dünyalarýnda görünmüyorsam
Suç ki güneþi titretmiyor balçýk
ufkumun bakýþý ayný deðilse bile
onlarla gülüyordu karanlýk debreþmelerime
kirli ellerimle okþadýðýmda oldu bazen
Utangaç dizelerimi
kana bulamak için