**9.3 þiddetli Endonezya Depremi ve Tsunami kurbanlarýa ithaf
ah be deniz…! ah be deniz…! ne çok sevmiþtim seni kumunu, güneþini yunusunu, istiridyeni ne çok…. ah be deniz…!
öyle tutkundum ki sana; uðruna þiirler yazmýþ, türküler yakmýþtým… sende bulmuþ her þeyi, ilk aþký sende tatmýþtým
o güne kadar sen hep can verir…hayat verirdin seni ana bilir, yar bilir sere serpe kucaðýna serilirdim
dosttun, sevgiliydin en ateþli sevdalarýn yaþandýðý…bir güzel düþtün sen balýklarýyla, martýlarýyla bir þarký, bir roman yakamozlarda parýldayan…muhteþem bir gülüþtün sen
ah be deniz…! ah be deniz…! ne çok severdim seni
bir gün; dindirmek için kasýrga kesilmiþ öfkeni binlerce millik… en çýlgýn en vahþi tsunamileri salýp üstüme…apansýz sobeledin beni dalga dalga kusup… bütün isyanýný kýyýlara ýslak ölümlerle doldurdun heybeni
ölüm arzusuyla köpürüp kabaran… kudurmuþ katil dalgalarýn içimdeki deniz fenerlerini…bir bir söndürdü hunharca yaðmalayýp… ölüm öpücüðü kondurduðu…o cennet sahilleri nuh tufanýndan beter etti yüz binlercesinin kefensiz yattýðý… çamurdan mezarlýklara döndürdü
vurgun yedi milyonlar katran karasý, çamur deryasý lapa lapa ölüm yüklü azgýn nehirlerde acýlý analar, boynu bükük öksüz-yetimler kaldý yerle bir olmuþ ýslak þehirlerde
/ocaklar söndü…Asya harabeye döndü/
nice düþleri, umutlarý boðup… yýkarak kumdan kalelerini alýp götürdün…kovasýný küreðini çocuklarýn ölüm þerbetiyle doldurdun köpük köpük o minnacýk yüreðini çocuklarýn
oysa katledip… anaforunda yuttuðun… binlerce çocuðun sevecen gözleri…senin gibi mavi hayalleri kumda bir evdi sen dalga dalga köpürdükçe… onlar seni pamuk þekeri sanýp çoooook…çok sevdi a deniz…!
kumsalda aðlaþan çakýl taþlarý söyleyin…! kim öptü beni? neden bu kadar ýslak dudaklarým? aðzýmdaki küflü su tadý nedir? niçin bu kadar aðýr göz kapaklarým?
her yaným sýzý sýrça fanus gibi…tuzla buz olmuþum ben cansýz gövdelerin yüzdüðü… vahþi bir deniz çalkalanýr yüreðimde artýk bir yudum deniz bile istemem . bakma gözlerime öyle masum masum deniz…! çek git baþýmdan kabuslarýmda…buram buram acýsýn sen
keþke Tanrým ölü bir balýða döndürseydi beni yaþamasaydým, görmeseydim… baþýmýza yaðdýrdýðýn bunca laneti doyamadan ölenlerin öksüzlerin-yetimlerin ahý tutsun seni affedemem bu ihaneti küstüm sana… fýrlattýðým her taþý ver geri…!
bilmiyorum…! isyanýmý yenebilir miyim seni yeniden sevebilir miyim tutunabilir miyim dalgalarýna yatabilir miyim…kanla yýkanmýþ kumsallarýna binebilir miyim yolcu vapurlarýna bilmiyorum…!
ah be deniz…! ah be deniz…! ne çok severdim seni kahpe deniz…!
bilmem…! belki de suçlu sen deðil bizleriz…….
//…sahibinde acýr her yara…//
26, Aralýk, 2004
*tahsin özmen, bez bebekler de üþür, çatým&baský yay,ank, 2006
Sosyal Medyada Paylaşın:
tahsinözmen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.