Özgürlük çýkmazýnda kayýp giderken yýldýzlar
Ýsimsiz yýkýmlarýný topluyordum avuçlarýma
Sonra müstesna yanýklarla daldýrýyordum ellerimi gamzelerimde ki serin yaþlara…
Sarýlmýþ gölgeme
Gece renkli bir gülüþ
Hasrete vesile…
Lambalarla sönerken hayaller
Oltasýna takýlýp geçmiþin kendimi aldatýyorum…
Sayfalarda kalýn ünlü harflerin
Bin bir türlü ek almamýþ hallerini sorgularken
Hücreme sýzan nasýrlý özlem
Gitmeye meyilli özneler düþüyor dudaðýmdan…
Z/arif bir nüktenin ihtarýnda sendeliyorum
Külli bir yemine el basýyor karamsarlýðým
Ölümün düðümünde…
Kaftanlý adamlar kefenler muþtuluyor
Bilal’in nefesiyle fecr-i sâdýk vaktinde…
Bir film baþlarken
Diðeri bitiyor
Güncelere tütsüler yakýlýrken…
Gökyüzlü kadýnlarýn dilinden yükselirken aðýtlar
Hicran yankýlarýnýn hançesinde kan aðlýyordu yusufçuklar
O vakitler oðul suretli güvercinler kanatlanýyordu göðün ardýna
Ve þairler serbest koþuyordu ýrmak boyu mýsrayý
Sehpalarda devþirirken idamý haykýrýþlar
Hükmün gömleði dardý
Suskuyu yutkunurken lisanýn sürçü…
Gecenin en kesif saatinde bir annenin nasýrlý parmaklarý okþuyor solgun bakýþlarýmý
Bir aðýz konuþurken gözlerimiz
“ölümün tarihi yok” dedi göz bebekleri
Düþünde uyurken kirpiklerim
Teslim ediyordum acziyetimi yoksulluðuna…
Anladým ki,
“en güçsüz sözcük en yýrtýcý acýdan geliyor dudaklarýmýza”