Yol garip, yolcu garip, gurbet elde aðlarken Dileðini kurumuþ, bir çalýya baðlarken Sýrrý içinde saklý, kalýr Han Kapýlarý Giden meçhul yolcunun, ardýndan kapanýrken…
Bilinmez! O ilk yolcu, þimdi ne yapar? Nerde? Hasta mýdýr, sað mýdýr? Tutuldu hangi derde? Anlatmaz bildiðini, sýrlý Han Kapýlarý Sen o meçhul yolcuyu, göçüp gitti sanýrken…
Burda baþlamaz ama burda biter tüm aný Bir tek namý sorulmaz, bilinmez adý saný Sýrdaþý ile hem hal, olur Han Kapýlarý Yolcu yeni menzile, yeni bir yol alýrken…
Zaman sanki geçiyor, iðnenin deliðinden Kimi garipliðinden, kimi deliliðinden Gözyaþýný içinde, saklar Han Kapýlarý Garip yolcu derdiyle, gurbette dolanýrken
Geç geldi kimi yolcu, birçoðu erken gitti Kimi selama hasret, kimi gurbetti bitti Þahitlik edip durdu, hüzne Han Kapýlarý Meçhul yolcu koynunda, topraða verilirken...
Ereðli, 8 Mart 2011 Yüksel Erentürk YILMAZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Yüksel Erentürk YILMAZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.