İKİ DAMLA İNCİ

Selama muhtaçtý gönlü.
umudu da pek bir yenikti.
Gelememiþ kendine bir süre.
Kalbi de derin delikti.

Bir dost açmýþtý,
o tapunaðý acýmadan.
dost ki ne dosttu.
Bir lokmayý ikiye bölüp,
yerlerdi kimi zaman.

paylaþýlan yalnýz lokma mýydý?
hayatýn yükünü gocunmadan,
bölüþürlerdi esasýnda.
Yükleri paylaþamazlardý aralarýnda.
O derdi ki “ben yükleneyim,”
öbürü derdi ki
“Ben ezileyim aðýrlýðýnda.”

Zamanýn refasýzlýðýna inat,
bir dostluk sevdasýný,
gururla omuzlarýnda taþýyorlardý.
Göz yaþlarýný birlikte,
denizin dibine oltalýyorlardý.

bizimkinin derdi daðlarý korkutuyordu.
Yasaklarýn en müebbetini
taþýyordu ruhunda.

Geceleri hülyalarý kâbusa yenik,
En dibe düþüyordu.
Uyanmak da istemiyordu,
bir pembe kare yakalarým diye.

Annesi onu zamansýz,
bir hengameye býrakmýþtý yýllar önce.
Öz baba ve üveyden
az biraz anne karakterleriyle.

bölüm diyer yetim hikayelerine
görünüþ itibariyle benzese de,
Hisler emsalsiz bir utanýþa yenikti.

Yýllarca birlikte büyüdüðü,
narin bir çiçek.
O evi cehennemden, nasýl
cennetin en eriþilmez katýna çeviriyordu?

yedi katýn en dibine,
açýklanmasý güç duygular saklanýyordu.
Yasaktý, günahtý, haramdý…
Dikeni zehirli güzellik.

herkez onu kardeþi olarak biliyordu.
Öyle olmalýydý deyil mi?
Ayný kan ve geni
taþýmak gerekmiyordu kardeþ olmak için.
Bir de þu kabaran
heyecanlar anlasaydý bunu.

Bu çevresel inanýþ
onun sevdiceyine,
bir goncagül vermesine
mani ola bilir miydi?

Aç býrakýldýðýnda bütün saflýðýyla,
Lokmasýný feda eden çiçek,
nasýl gözardý edilirdi?

Sevmek böyle kutsalken,
tekini yitirmiþ eþken.
Nasýl yasak elma oluyordu?
Peki günaha eyilimli aciz olan o,
Bunlarý beynine endekslerken duruyor muydu?

Bir de can dostu vardý.
Unutmasýn diye ruhuna
çivi gibi çakýlýyordu varlýðý.
Sevgisinin azabý kandan ayrý,
Canýnýn caný kardeþ sýfatlý sevdiyi mi?

Yoksa canýný uðruna savaþlara yolladýðý,
Tekrar tekrar þehit olacaðýný bilerek,
yollarýna adadýðý dostunu mu?
Hangisi seçim konusu olurdu ki?

Kalbindeki hazinenin deðerini,
Can dostu da anlamýþtý.
Habersiz her þeydensevmiþti oda.
Kaderi zaten yeterince bulanýktý.
Bizim çaresizin, yenikliyi kadar.

Bir kýyameti anýmsatýrdý yüreklerindeki.
Her þeyi paylaþtýklarý gibi,
Renksiz bir sevdayýdabayladýlar.,
Ýlkdefa bencillik belirdi aralarýnda.
Gizil gizilkanadý bilmedikleri savaþ.

iþte en kliþe ikileme…
Aþk mý, Dost mu?
yalnýz bu konu budefa,
Ýlk okul zihniyle sorulmuyordu.

Bir muammanýn bile dibine vuruyordu.
Kýyýya çýkýyordu tekrar tekrar.
Kurtuluþ yoktu duygulardan.
Ýpini bekleyen iydamlýk kokusu havada.

Dalgalar bitaplýðý ayak parmaklarýna çarpýyordu.
Lodoslama dalýyordu son nefesler aðzýna.
Gelip geçen sandallar
hayatýnýn dar þeriti miydi acaba?


Her þey mi istiyordu?
Aradan yavaþ çekiliþini.
“Su da soðuktur” dedi bir an.
Sonra iki suret belirdi gözünde.

Elleri de göründübirleþmiþ.
Kaldýrajý indiyindegerçek karesinin.
Görüntüye melek yaný sevindi,
Ýblis yaný “gel gidelim” dedi.

Bakýþlar pargalarý indirdi son hamlede.
Soðukluðu hissedildi tüm çýplaklýðýyla.
Çýrýlçýplak bir ölümün koynunda.
Ýstediyi huzura eriþmeye çalýþtý.

Azap sonsuzluða taþýndý nudefa.
Kurtuluþ diye bataklýðýn dibinde.
Dipdibe bir þeytane.
býraktý sahte kurtarýcý ellerinden.

Kimse anlamadý.
Bu ani göçün sebebini.
Ýki göz damlasý belirdi cellat kýyýya.
Biri yine can dostunundu,
Diyeri de masum çiçeyinin incisi.


Hayal alemi

Sosyal Medyada Paylaşın: