Alýþamadým Yokluðuna;
Sen gideli bu gün bindoksanbeþ gün oldu,
Hani hep sorardýn ya günün nasýl geçti diye,
geçiyordu kötüde olsa,
katlanýyordum her cefasýna,
çünkü akþam sana dönmek,
boynuna sýmsýký sarýlmak vardý,
her mesai bitiminde,
iki yanaðýný avuçlarýmýn içine alýp,
gözlerinin içine bakmak,
o bebek kokunu içime çekmek,
ve senden güç almak vardý,
her zor günün ardýndan….
Geç kaldýðýmda sitem ederdin,
ben korkardým üzüleceksin diye,
anam hep tembihlerdi,
sakýn ha kalbini kýrma eþinin,
o þimdi bir sabi, eðer kalbini kýrarsan,
boyunca günaha girersin derdi…
ben gülümserdim...
Zaten hiç kýyamazdým ki,
en zorlandýðým zamanlarda,
bir köþeye çekilir gizli gizli aðlardým,
sen görmeyesin diye,
sonra hiçbir þey yokmuþ gibi devam ederdim,
kaldýðým yerden iþime gücüme...
Biliyorum... yani unutmadým,
aðlamayacaðýma iliþkin söz vermiþtim sana…
ama biliyorsun iþte,
benim de silahým, ya da zaafým aðlamak…
Dedim ya sen gideli,
bu gün tam bindoksanbeþ gün olmuþ takvimlere göre,
ama benim için…
ama benim için bu gün gibi... þu an gibi...
acýn halâ taptaze….
Sen gittiðinden beri,
zaman kavramýný kaybettim,
bundan sonra da bulacak gibi deðilim…
Sen gittin...yokluðuna alýþamadým ...
sen gittin...kabullenemedim gittiðini …
kabullenebilecek gibi de deðilim….
9 Mart 2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.