Tanýdýðým kaç kadýn varsa hepsinin ahýný aldým ve ölüyorum þimdi…
kaç kadýn varsa tanýdýðým seviþtim hepsiyle öyle… ama hep bir “öc” kadar kaldým.
Ben Adem’in oðlu deðilim Ben bu topraðýn da oðlu deðilim Ben St. Joseph’in oðlu hiç deðilim.. Kýzdýrmayýn beni! Ýsa’ya kafa tutarým.
Birgün gördüm, Çiçekler bile kurtlanabiliyor Ve, Her aþk unutuluyor Zaman aþýmýna uðradýðýnda. Ki zaten ben hepsini unuttum Aksini iddia ettiðim yok!
Ama þimdi, Tok bir ses lazým bana Akislerini yitirmemiþ bir ses! Belki son seviþmediðim kadýnýn sesi, Belki kilise’de ain yapan birkaç aziz/in sesi. Belki de Tanrý’nýn sesi.
Misafirim var yatýya, Azrail gelmiþ Pek de hoþ geldiðini söyleyemicem. Seviþtiðim için kýzýyor bana “neden” diyorum, Dinlemiyor ki, baðýrýyor anca.
Ve “Tanrý buyurdu” diyor. Ölmem lazým! Siz beni beklemeyin Gidin her zaman ki mekâna Ýþim biterse gelirim Bakýn! Söz vermiyorum Belki gelirim… Sosyal Medyada Paylaşın:
Sefîne.. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.