bahçe dallarýnda umutlar sarkarken gece molalarýna
buzulmuþ anlýyorum düþlerinin eskisi
üzerinde bulutsuz gençliðin
uçurumlar eþiðinde kalkarken
büyük gemiler eþliðinde
ihtiyarlamýþsýn
saðanak yüreðimde sýzýn
gün gibi batar gözlerime
sürüklenirim ruhunla sularýma
o gece ölürüm
ellerimde uykusuzluðum
uzun boylu acýlarýn
telaþlarýna
bu mevsimde uðuldar
hüzün,dað,taþ
salýnýr siyah ufuklarýn
günlerce
sonbahar gündüzüme
ayaklarýnda gölgem
hep þarkýlar taþýr
yüzüne
dudaklarýnda deli rüzgar olurum
yanýmda þehir
aþklarýma yürür
bir yara
bir yara daha büyür
dökülünce saksýlardan güller
ömrüm bölünür ikiye
kimsesizlik olurum
bildim
ayazýnda çok aðýrmýþ düþlerin
yaþýna geldiðinde babamýn
kal orda
ýslanmýþsýn bir kere
kýrkikindi yaðmurlarýyla