BİR TAKSİCİ HİKÂYESİ

Taksiye biniyor,
Kafasý kýyak!
Þoför soruyor:
“Nereye abi?”

“Çek!” diyor,
“Sorduðun hata!
“Tabii ki,
Nebahat’a!”

Bir yandan,
Sigara tutuyor;
Bir yandan,
Sövüyor hayata
Ana-avrat!..

Þoför, býkmýþ yýllardýr;
Baþýna geleceði biliyor.
Hep böyle zil zurnadýr,
Müþteriler bu saat!

“Ýyi de, güzel abim;
Nerede bu Nebahat ablamýz?
Hiç deðilse belli etsen,
Yarým aðýz;
Kýrsak direksiyonu o tarafa!”

Kýzýyor,
Göðsüne vuruyor avaz avaz;
“Ýþte!” diyor,
“Nasýl bilmezsin?
Aha, þurada!
Þuramda!..”

Þoför, bakýyor, çare yok:
Adam giderek þirret!
“Madem orada,
Geldik abi;
Sen in yavaþça,
Kapýyý çalmaya devam et!”

Sosyal Medyada Paylaşın:

Abdurrahman Günay Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

EY YAĞIZ AT, DURMA ŞAHA KALK, ŞAHLAN YİNE! UÇAN HALI ELMA DERSEM ÇIK,ARMUT DERSEM ÇIKMA! SEMAÎ BÜYÜK TAARRUZ ANILARI ORMAN 19 MAYIS, BAĞIMSIZLIK ATEŞİNİN HİKÂYESİ BİSİKLET MANİSA'DA BİR GÜN MEVLÂNÂ KARDEŞLİĞİ