...
iþlediðim çocuksu suçlarýmýn bedeliydi dayak...
annem’ce!
ardýndan epey rahatlardým
hatta yediðim dayaktan sora
ayrý bir ihtimam gösterilirdi
bir süre okþanýrdým ve öpülürdüm...
vicdan susturulurdu.
bu böyle sürerdi bir kaç gün
yine ve yine dayak ve yine öpülme...
annem mi beni ödüllendiriyordu,
ben mi annemi?
ben o öpücüklerin bedelini ödüyordum