Sen gece yataðýnda yatýp uyku uyurken Dýþarýda neler olur, þöyle hiç düþündün mü? Mazlumlar, çaresizler zalime yem olurken Engel olan biri var, þöyle hiç düþündün mü?
Yan gelip yatar iken evinde, ocaðýnda Neler olur bilmezsin karanlýk sokaðýnda Terk edilmiþ yavru var, aðlýyor kucaðýnda Bu þefkatli kol kimin, þöyle hiç düþündün mü?
Sýcak soba baþýnda, terlerken buram, buram Yaðan karýn altýnda, kimdir bu duran adam Tetik çeken ellerin yaralarýný saran Merhametli yüreði þöyle hiç düþündün mü?
Birazcýk esse rüzgâr, kapatýrsýn camýný Baþýn aðrýsa hemen, yutuyorsun hapýný Her gelip geçmesinde açýk duran kapýný Koruyan kimdir diye þöyle hiç düþündün mü?
Seyredersin âlemi, hep camýn arkasýnda Sýcak sohbet edersin, ailen, efradýnla Sen yaþayýp giderken, mutlu, aðýz tadýyla Bu huzuru vereni, þöyle hiç düþündün mü?
Ve sonra derin uyku, mýþýl, mýþýl uyurken Pusuda satýlmýþlar ona kurþun sýkarken Evinde yavrularý dört göz ile beklerken Þehit olan, Bayrak olan POLÝS’ i þöyle hiç düþündün mü?
Aziz Þehitlerimize Saygýyla...
Birecik, 16 Nisan 1998 Yüksel Erentürk YILMAZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Yüksel Erentürk YILMAZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.