Ve
Yordu Beni…
Görüp saçlarýmý böyle bembeyaz,
Sanmayýn sâdece yaþ yordu beni…
Bin inatla hayrý edip de niyaz,
Hüsrana uðrayan baþ yordu beni…
Kýlýk-kýyafeti, resimlik ister,
Evi-arabayý, mevsimlik ister,
Mümkünü olmayan bir kimlik ister,
Nefsimin gördüðü düþ yordu beni…
Öyle hoþ söyler ki yalaný kimi,
Sanýrsýn her derdin uzman hekimi.
Katladý sitemi dünya yükümü,
El sözüne uyan eþ yordu beni…
Gitmez bir insanýn onca aðrýna,
Saplasa hançeri hasmý baðrýna.
Lâkin üç kuruþluk çýkar uðruna,
Ahbabýn attýðý taþ yordu beni…
Hýrslar rehber olup öne düþünce,
Kimin umurunda fikir-düþünce.
Faydasýz isyanlar baþa üþünce,
Boþ yere aðrýyan diþ yordu beni…
Deðiþti kulluðun hesabý-þartý,
Mertlik nakýs artýk, namertlik artý.
Bitmedi gönlümün þubatý-martý,
Bahara ermeyen kýþ yordu beni…
Garipler muzdarip, güçlüler haklý,
Her derdin altýnda bir fesat saklý.
Emre kurban edip izaný-aklý,
Yandaþýn tuttuðu iþ yordu beni…
Ýnsanlýðý eksik, tavrý tutarsýz,
Ýrfaný taklidi, ilmi yetersiz,
Ballý mevkilere, emeksiz-tersiz,
Torpille yükselen baþ yordu beni…
Edince müstahsil paraya biat,
Boyun eðdi zehre cömert tabiat.
Yediðim-içtiðim vermez oldu tat,
Kirlenmiþ hava, su, aþ yordu beni…
Veli BOSTANCI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.