DÜRR_İ YEGÂNE

âtiye dalmýþ gözlerde kurudu hayat
bugünü bir kuþun kanadýna baðlamýþtý zaman
dünün ise esamesi okunmuyordu


..............................................................................



lacivertte yarým kalmýþ gecenin ardýndan okunmuþtu ezaným
adýmý koyanlarý minnetimde sakladým hep
heybemde biriktirdiðim iþvebaz kelimelerim þakýyordu sana
sense çocuksu gözlerle gülüyordun yübûsetime



mutat kýþlar yaþýyordu ömürler
evler sobasýz
sobalar kestanesiz kalmýþtý
týpký insanlarýn yüreksiz
yüreklerin ise sevgisiz kalýþý gibi




bende ise sen vardýn
önce yüreðimi bulup getirdin biyerlerden
sarýp sarmaladýn bilmediðim cümlelerle
sonra göðsünde ýsýtýp nabýz verdin sevgime




artýk rayihaya bulanmýþ tenindi huzurum
ýslak öpüþlerinde azalttým kederimi
ziyalar yaktýn önüme ziyadesiyle
bense bir lale kadar maðrur




saçlarýmý savurduðum rüzgarlar kadarým sevginde
iþte öyle özgür
iþte öyle uysal
iþte öyle deli kimi demlerde
þimdi gümanýndakileri al gelde
ve bil
baharým her mevsimde




.............................................



kadýnýn omuzlarýnda dindi adamýn fýrtýnasý
ve bu hüzünden akan son gözyaþý
þimdi gülmekten aðlama zamaný...






Sosyal Medyada Paylaşın: