KÜL

aþký kaç kez yazdým bilmiyorum
ve bilmiyorum kaç çeþit aþktan dem vurduðumu
uyurken yüzüne baktýðýmda
ya kaybedersem diye kaç kez aðladýðýmý da unuttum çoktan
gittikçe büyüyen bi yara oldum içinde sanýrým
hani kaþýdýkça haz veren
ve kaç kez tuz bastým o yaraya bile bile




ayak izlerini çiðniyorum bu evde
kokunu çekiyorum içime
her sabah ekmek parasý niyetine kalkýp sýcaðýmdan
alnýma kondurup en gururlu öpücüðü
çýkýp giderken sen
ben yalnýzlaþýyorum
küçücük oluyorum sevgilim



_yokluðun ne kadar yalnýzlýksa
varlýðýn o kadar kalabalýk gönlüme_




ve biz bi çeþit suç ortalýkðý yaþýyoruz her gece
her güne günahlarýmýzdan arýnmýþ çýkmak için belkide


sen uyuduðumu sanarken
ben kulaðýma fýsýldadýðýn þiirleri ezberime yazýyorum
kýzma
seni kandýrmýyorum
sadece sesindeki þiiri seviyorum



ve seviyorum gözbebeðinde ýþýldayan çocuðu
en çok sana dokunmayý seviyorum
sana dokunarak kafa tutuyorum ölüm tarihime
sana dokunarak yakýyorum bedenimi
kül oluyorum



kokla beni
hapset içine
akarken damarlarýnda
kalbine dokunayým
gel
kül olalým birlikte
Sosyal Medyada Paylaşın: