D-üşü(nü)yorum

bugün de ölmedim anne
müjde midir zulüm mü bilinmez
ama bugünde batýrdým dünyaya doðan güneþi
çatýma konan martýlarýn ayak izlerinde eridi içime sakladýðým sevdalar
sanki kýraðý kaplamýþ içimi
üþüyorum



yalnýzým anne
yalnýzlýðýmýn ezberi de erber bozaný da yok
her gece bir mezarý kurþunlar beynim
göremem içerdeki ölüyü
bilemem yanar mý caný
bilemem kanar mý eti
sadece saydýrýr namlusu sýcak düþüncelerim
her gece anne
topraðý kurþunlarým
öylesine
ve iliklerime iþlemiþ soðuktan mý bilinmez
ben yine
üþüyorum




bir kitabýn önsözü gibiyim þu günlerde
kalabalýklar arasýnda es geçilen
ya da çok görülen
kurduðum düþler hep kapýldýðým kabuslara gebe
kaç karanlýk feryat esti þu gönle
kaç med cezir gördü bu gözler
ve ucube bir sýðýnmýþlýktayken
kasýrgalar yýktý tüm limanlarýmý
açýkta kaldým anne
üþüyorum




bu baþ anne
rahminden dünyaya ilk selam vermiþ olan bu baþ
maðrurluðu zirve yaptý kimi zaman
þeytanlaþmýþlarýn salyalý diþlerini görmemek adýna
zaman geldi kaldýrým taþý öptü seve seve
ki sevdiðinin gözünden yaþ inmesin yere
saran kollar býraktý sonra anne
terk etti tüm sevmiþlikler
aþkýn ateþi söndü
ve parladý tüm riyakar sözler
ateþte kaldým anne
ateþlerde yandým da hissetmedim
ateþler içinden ben
yüreðimin zebaniliðine kafa tuttum da geçtim
üþüyorum













Sosyal Medyada Paylaşın: