henüz bir adým vardým, gördüm
ki;
gecenin duvaðýný açmýþtý
bir yýðýn harami.
oysa bir ben vardým
martýlarla baþbaþa
bu soysuz hezeyanýn þahidi,
bir de henüz reþit bile olmamýþ
bir çocuk kalbi…
zaman gitgide daralýyor
ben, darýlýyorum bu bâkir düþlere büsbütün.
ardýndan kelimeler daralýyor avuçlarýmda.
içimden
sâbýk bir turna sürüsü geçiyor
martý çýðlýklarýna raðmen...
bir adým daha varýyorum
üstüne üstüne
darýlmýþ bir aþkýn,
...dað
.....dað
.......daðýlýyor bulutlar
nihavend ezgisiyle rüzgarýn…
asl olaný istiyordum
asl’ý bir lamelifin dalýna asýp
vekili tayin edenden,
her defasýnda son kez
ve her defasýnda
bin kez
azlediyordum kalbimi, uðruna…
bir elif miktarý uzatýp zamaný
hayatýn kuþ diline sýðýnmýþ gizlerini
azmettirtiðim doðrudur;
kýzýl bir kýyameti
tam da gerdek gecesi
sýð bir koyda
devriyeler basarken …
her bahar
oysa yalnýz bir cemre düþerdi yalnýzlýðýma
öper geçer/di kapanmaya yüz tutmuþ yaralarým/dan
ey aþk!
...çað
.....çað
.......çaðýrdýðým yalan deðildi seni
sarmaþýklar arasýndan.
kapý hakký; gözyaþýndan terkip
yalnýzca bir yudum baldýran zehriydi
zulamda duran
son bir adým daha vardým
gördüm.
ki;
hala ayaktasýn…
can içinde
candan özge…
ölüm tutmuþ ellerinden besbelli
ve güneþler doðmuþ yeniden
zifir düþlerine…
songül doðan